Mijn vriendje verliet me, omdat mijn ouderdom te zichtbaar werd. Acht jaar hadden we samengewoond. Hij wilde een ander, ik wilde alleen maar hem. Langzaam wende ik aan de stilte in huis. De eerste weken belden we nog veel, soms kwam hij langs. "Het spijt me," zei hij, "het gevoel is weg". Hij had gelijk, de relatie had zijn warmte verloren. Hij zou niet meer bij me terugkomen.
Maandenlang wentelde ik me in zelfbeklag. Ik sloot me op in mijn flat, zag en sprak bijna niemand. Op straat keek ik naar mooie jongens, hun jeugd ontroerde en deed me tevens pijn.
Toen kreeg ik genoeg van mijn lege bestaan. Het was nog niet te laat, ik wilde niet verdorren. Ik ging naar bars, dronk me moed in en werd wakker in vreemde kamers bij mannen waarvoor ik me 's ochtends schaamde.
In de sauna zag ik jongens met goddelijke lichamen, helaas hadden ze voor mij geen oog. Op 06-lijnen werd ik afgekapt zodra ik mijn leeftijd noemde. Misschien was adverteren een betere methode. Op de tekst "Man (38) zoekt leuke jongen tot dertig jaar voor vriend-schap en safe-seks" kwam de reactie van John, een student van 24 jaar uit Nijmegen.
8 mei: 'Ik woon nog thuis en heb weinig ervaring. Ik val niet op jongens van mijn eigen leeftijd. Ik ben slank en doe veel aan sport. Verder heb ik donkerblond haar en onbehaard. Naaktlopen doe ik graag, maar thuis kan dat bijna nooit. Bij jou wel?'
Ik schreef snel terug: 'Ik zoek een jongen die naar echte vriendschap verlangt. Ik heb ruimere ervaring dan jij (denk ik), maar ben niettemin wat verlegen.'
Een paar dagen later was hij aan de telefoon: zijn ouders waren weg, hij kon nu rustig bellen, naakt in de huiskamer. Hij klonk zelfverzekerd. Zijn stem bracht me in nerveuze trilling. We spraken een weekend af eind mei. Ik werd al onrustig bij de gedachte aan zijn komst. Ik dacht aan zijn ondeugende ogen, zijn soepele lijf en opwindende geur.
In de volgende brief gaf ik een routebeschrijving naar mijn huis en hart. 'Lieve Johnnie, heb je niet gemerkt dat ik tijdens het gesprek opgewonden en zenuwachtig werd, omdat jij naakt naar me luisterde en ik je mag bekijken. Ik tel de dagen af. Je stem klonk heel zeker en beheerst, was je niet nerveus? '
Hij antwoordde: 'Ik was ook behoorlijk opgewonden aan de telefoon en kijk echt uit naar onze afspraak. Maar waarschijnlijk kan het niet dat weekend. Mijn ouders lenen me niets en ik ben blut. Ik krijg het geld van mijn bijbaantje pas eind van de maand. Ik hoop zo spoedig mogelijk te komen, dan mag je mijn kleren opbergen en pas terug geven als ik wegga. Ik vind het supergeil als ik de hele tijd naakt kan lopen.'
Hij had de afspraak niet definitief afgezegd. Ik sloot vijftig gulden reisgeld bij de volgende brief: "Lukt het je toch volgende week vrijdagavond te komen? Als ik op straat loop en aan je denk, krijg ik een stijve. Ga je thuis naakt voor de ramen staan? Wonen jullie in een flat, hoe hoog? Ben je niet bang dat je ouders onverwacht binnenkomen en je zo zien? Kussen over je hele lichaam.'
Die vrijdag steeg mijn opwinding tot gek-wordens toe. Zou hij na college de trein nemen of eerst thuis eten? Vanaf zes uur stond ik op de uitkijk. Om negen uur was hij er nog niet. Hadden we elkaar verkeerd begrepen? Tot 's avonds laat bleef ik wachten. Hij kon nog komen, hij kon nog komen.
Een week later: 'Lieve John, Had je het druk of waren er problemen met je ouders? Kom je binnenkort? Het liefst zou ik je ouders de deur uitsturen zodat je mij spiernaakt kunt bellen. Hoor ik gauw van je?' Hij schreef niet, hij belde niet. Ik had beter moeten weten, maar ik was wanhopig. Weken lang beluisterde ik bij thuiskomst meteen het antwoordapparaat. Vergeefs.
Een half jaar later las ik in de GayKrant een waarschuwing voor een 32-jarige jongen die via advertenties en 06-lijnen contact zocht met hunkerende hongerige mannen. Hij was mooi, lief en attent en ... deed meteen stapelverliefd op zijn nieuwe vrienden. Al tientallen 'suikeroompjes' hadden veel geld en goederen aan deze 'droomknul' verloren. Was dat mijn Johnnie? Ach, ik had me toch even gelukkig gevoeld.
Olaf Korder
